43. İstanbul Film Festivali programını maalesef kaçıranlardanım. Çoğu filme ya bilet bulamadım ya da zamanım uymadı derken geçtiğimiz haftalarda Phạm Ngọc Lân‘in ilk uzun metrajlı yönetmenlik filmi olan Cu Li Never Cries filminin bilet aldım. Az ilgi gören filmlere bilet alınabiliyor kafasındayken, bu filmi içlerinde benim ilgimi çekmeyi başarsa da, filmi son derece sıkıcı bulduğumu söylemem gerekiyor.

Orijinal adıyla Cu Li Không Bao Giờ Khóc / Cu Li Never Cries / Cu Li Asla Ağlamaz, Pham Ngoc Lân yönetmenliğinde çekilen ilk uzun metraj filmi olurken başrollerini Minh-Châu, Ha-Phuong, Ngô Xuân An, Hoàng-Hà ve Cao Sang paylaşıyor. Kadronun hemen hemen ilk filmi gibi duran Cu Li Never Cries‘ın anlatı biçimi son derece biraz alışılmışın dışında. Bağlantılı olan iki hikâyeyi temel alan filmin konusuna baktığımızda Nguyên (Châu), artık ölmüş olan kocasının küllerini toplamış olarak Almanya’dan yeni dönmesiyle başlangıcını yapıyor. Yanında getirdiği, Vietnam ormanlarından küçük bir maymun türü ve filmin yarısını tatlışlığıyla çaldığı, çılgınca sevimli olan bir Cu Li var. Yeğeni olan Vân (Phuong), eve teyzesinin gelmesinden pek memnun değildir ve buna rağmen kendi sorunlarıyla uğraşmak zorunda kalan genç bir kadın profilini çizdiriyor. Evlilik dışı hamile kalan Vân, erkek arkadaşı Quang (An) ile mümkün olan en kısa sürede evlenip ardından doğumuna kadar uzak kırsala taşınması gerekmektedir ve bu süreç bize birinci hikâye olarak aktarılıyor. İkinci hikâyede Bayan Nguyên ise bu duruma çok da sempati göstermediği gibi dikkatini genellikle Cu Li‘ye ve hissettiği bacak ağrısına vermesiyle yerel bir pet-shop sahibi ile bulduğu dostluğu, yeğeniyle vakit geçirmekten daha fazla saplantı haline getirmesiyle şekilleniyor.

74. Berlin Uluslararası Film Festivali’nde gösterilen Cu Li Never Cries, 90 dakikalık filmde telefona sürekli baktırarak o derece anlatımı yavan geldi. Filmin aşırı yavaş tempolu olması, seçildiği diyaloglarına baktığımızda herkesi kolay kolay yakalayan bir film olduğunu düşünmüyorum. Hikâyenin temposundaki düşüş yetmiyormuş gibi, kurgusu açısından bir objeyi uzun uzun göstermesi filme olan bütün seyirliğini düşürmüş. 90 dakika değil de sanırsın 3 saat sürmüş hissiyatı yarattığından filmin yavanlığı da bana hiçbir şekilde geçemedi. Vietnam toplumu bir yana dursun, tarihle toplumsal değişimle başa çıkmanın getirdiği sorunları farklı bir anlatıya sahip olduğu Cu Li Never Cries‘ı sevmek için çabalasam da maalesef beğendiğimi söyleyemiyorum.

Letterboxd: 1,5/5